Afgelopen vrijdag was de Seniorenadviesraad van Veurne op bezoek in Bredene voor een rondleiding in wzc Jacky Maes. Schepen voor sociale zaken Daisy Hoste mocht tijdens het werkbezoek ook haar collega uit Veurne, grootoom Guido Hoste, verwelkomen. “Bijzonder toch dat we het allebei, weliswaar op een ander punt in ons leven, tot schepen van sociale zaken geschopt hebben”, stelde Daisy vast. “Maar verwonderen doet het me niet want onze familie is altijd erg sociaalvoelend geweest”, aldus Guido.
Daisy Hoste (33) voorstellen, hoeft voor de gemiddelde Bredenaar allicht niet meer. Halfweg de legislatuur nam ze onder meer de bevoegdheid sociale zaken over van Eddy Gryson.
Guido Hoste (79) mag dan weer een laatbloeier in de politiek genoemd. “Ik ben nog maar 4 jaar schepen van sociale zaken. Het was in 2018 de tweede keer dat ik opkwam bij de gemeenteraadsverkiezingen. Voor welke partij? Ach, dat doet er eigenlijk niet toe. Het is niet dezelfde van Daisy maar laat ons zeggen dat we een gedreven inzet voor het welzijn van onze inwoners delen…”
“Ik vond het wel bijzonder toen ik in 2018 wist dat we beiden schepen van sociale zaken zouden worden. Ook al is er 46 jaar leeftijdsverschil, het blijft in de familie.
Ik heb altijd een goeie relatie gehad met (groot)oom Guido, ook al zien we mekaar niet veel -neen, ook niet professioneel. Mijn opa Michel, de oudste broer van nonkel Guido, was echt mijn god. En hij heeft ook een belangrijke rol gespeeld in nonkel Guido’s leven. Opa Michel was zo’n beetje ons bindmiddel.”
“Hij was de oudste, ik de jongste van vijf. Er was 15 jaar leeftijdsverschil. Toen Michel trouwde, was ik 7. Ik mocht zelfs niet naar zijn trouwfeest -wat ik hem toen serieus kwalijk nam”, grapt Guido. “Maar ik keek heel erg op naar hem. Dat sociale gevoel, dingen willen doen voor je medemens, dat heb ik echt wel van hem.”
“Het zit een beetje in onze genen, dat iets willen doen voor de anderen”, pikt Daisy in. “Politiek actief worden, dat hoefde voor mij eigenlijk niet. Als ik maar iets voor de mensen kon doen.”
“Ik was eerlijk gezegd opgetogen toen ik Sociale Zaken toegestopt kreeg”, bekent Guido. “De meeste andere politiekers zijn daar overigens niet zo happig op. Er ligt, zeker vandaag, heel wat op de plank van het OCMW.”
“Er is de energiecrisis, die heel wat mensen naar het Sociaal Huis voert. In Bredene hebben we ook nog eens 60 Oekraïense vluchtelingen, die we opvangen in Ons Volk. Straks komen er daar trouwens nog eens 400 bij in Horizon.
Het valt me ook persoonlijk zwaar wanneer we vanuit het OCMW weer eens een brief moeten versturen met de melding dat iemands huis onbewoonbaar is verklaard of de elektriciteit wordt afgesneden.
Ook al besef ik dat er onder ons cliënteel sloebers zitten, die soms niet genoeg inspanningen leveren om problemen te vermijden. En dat voor sommige mensen de drempel om naar het Sociaal Huis te komen te hoog is. Ze schroom of schaamte hebben om met hun problemen naar ons te komen.
We moeten soms moeilijke beslissingen nemen, en ja, je krijgt daar wel een beetje eelt van op je ziel. Maar anderzijds besef ik dat we ons aan de wet moeten houden en iedereen rechten én plichten heeft.”
“Je krijgt eigenlijk heel veel kansen om terug op het juiste pad te raken”, heeft Guido intussen geleerd. “Ik troost me vooral met de gedachte dat 90% van de mensen oprecht en goed zijn. En dat we, soms na een lange omzwerving, heel wat inwoners weer op de rails hebben gezet.”
“Dat is inderdaad mijn conclusie na bijna een jaar in de functie: het Sociaal Huis geeft kansen. Pak ze, kom de afspraken na en je komt er”, geeft Daisy aan.
Dat je vandaag ook als lokaal politicus vaak het doelwit wordt op de sociale media, hebben Guido en Daisy intussen voor lief genomen. “Als er echt fundamenteel foute dingen worden verteld, dan zal ik daarop reageren. Voor de rest laat ik klassiekers als ‘alle politiekers zijn zakkenvullers’ passeren. Of zo’n dingen mij bitter maken? Neen, bezorgd eerder.”
“Ook ik laat die stormpjes in een glas water overwaaien. Wat doe je ertegen?”, merkt Guido op. “Ach, weet je. Ik doe vandaag wat ik graag doe. Schepen van sociale zaken worden, was een droom. Maar ik was eigenlijk nog blijer toen ook Daisy het werd. Ik wist dat ze dat goed ging doen. En ja, het verbaasde me wel toen ze de stap naar de politiek zette. Ik had eerder verwacht dat ze de politiekers het vuur aan de schenen zou leggen vanuit een andere rol. Maar het was niettemin een schone dag toen ze die schepensjerp omdeed…”
(MM)
